Πρόκειται για το τέταρτο κατά σειρά βιβλίο του συγγραφέα, το οποίο αποτελείται από δυο βιωματικές τρυφερές αφηγήσεις και δέκα μικρά διηγήματα που εκτυλίσσονται στην κυπριακή καθημερινότητα. Πηγή έμπνευσης για τις ιστορίες που αφηγείται ο συγγραφέας, αποτέλεσε η πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί μέσα από τα χρόνια στην Κύπρο, όπως και η ανθρώπινη κωμικοτραγικότητα. Τα διηγήματα είναι λιτά, πότε αστεία, ποτέ σοβαρά, τυλιγμένα μέσα στο διάφανο πέπλο της μυθοπλασίας που επιτρέπει στον αναγνώστη να διακρίνει τις πραγματικότητες και τις υπαρξιακές ανησυχίες του σύγχρονου Κύπριου. Το βιβλίο διαβάζεται πολύ εύκολα, με την πλοκή να ρέει αβίαστα, ήρεμα σαν νερό στο ρυάκι, όμως παράλληλα οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη αιφνιδιάζοντας τον αναγνώστη. Ο συγγραφέας μέσα από τις αφηγήσεις του προκαλεί τον αναγνώστη να σκεφτεί, να δει τον εαυτό του στον καθρέφτη και να αναλογιστεί τη σημασία, αλλά και τη ματαιότητα της ύπαρξής του.